Alleen wat je écht weten moet over het verlichten van je interieur.
over een goed lichtplan (zonder te verzanden in technisch geneuzel).
Het blijft toch een beetje de fetisj van de gemiddelde (interieur)architect. Hét ding waarmee je een verschil maakt tussen rouwcentrum en supermarkt zonder überhaupt de rekken te verwijderen. Maar sinds de massale opkomst van de LED techniek, spreekt men in ondoordringbare termen als lumen en candela, gepaard met kleurindexen in Kelvin en “handige” daglicht-vergelijkings-indexen die daar dan weer bij horen. Geen wonder dat de gemiddelde homo sapiens hier in het duister tast.
Toch is het belangrijkste gedeelte van jouw lichtplan gestoeld op principes die je ook zonder het behalen van een graad in de lichtologie kunt bevatten. Dat je dan vervolgens nog wat hulp nodig hebt bij de exacte dimensionering van de lichtsterktes en overige variabelen is bijzaak. Zolang jij maar weet wat je bereiken wilt.
Succes met deze 9 tips, en deel zeker je resultaten met ons!
Focus
Bijna te logisch om te vermelden; licht genereert aandacht! Bedenk dus van te voren wat het meest belangrijk is in je interieur. Is dat jouw gast of is dat het product? Is het de DJ, de bar, of de boekenkast? Denk hier goed over na, dit is bij een hippe-hop-verbouwende-micro-brouwer anders dan bij jouw lokale stadsbibliotheek. Zoek je focuspunt en let it shine!Functie.
Nadat je je focus bepaald hebt, zul je moeten zorgen voor wat meer functionele verlichting. De mensen aan tafel willen graag hun bestek kunnen terugvinden, de kastelein zijn glazen en boven het urinoir positioneer je best ook een spotje.
Er zijn een aantal handelingen die je moet kunnen uitvoeren, en daarbij heb je licht nodig. De truc is om dat zo minimaal mogelijk te doen. Ik wil namelijk niet dineren in het licht van de garderobe of de sfeer van de afwaskeuken. Zorg voor voldoende intensiteit, maar beperk de spreiding door gebruik te maken van gerichte spots of mooie kappen.Contrast.
Als je focus, en je functie in orde zijn, is het de kunst om te stoppen. Echt, je bent klaar!
“Ja, maar de gang is zo donker” hoor ik je denken. Klopt! Zolang je de klink, slot en het kamernummer nog kan vinden is dat prima! - Algemene verlichting is voor ziekenhuizen, bejaardencentra en aula’s - en een dooddoener voor jouw interieur. Op dit moment is er een sterk contrast tussen belangrijke zaken en bijzaken (zoals de ruimte tussen de tafels). Ga je meer toevoegen verlies je contrast, en dus focus. Wat je te allen tijde wil voorkomen is een egaal verlichte ruimte. Dus hou het spannend!Gebouw.
Vergeet de architectuur verlichting! Niets is zo voor de hand liggend als het uitlichten van een plafond-roset of dramatisch aangelichte wandopeningen. Zolang je die niet verkoopt behoeven ze vooral geen aandacht. Het gebouw is al ruimschoots aanwezig en dient geen verdere aanduiding. Jouw nieuwe binnenkant daarentegen is het kloppende hart van deze stapel stenen - en daarmee de reden dat ze überhaupt bestaat. Wees trots op wat je daarbinnen manifesteert en negeer dus de architectuur.Kleur.
Kleuren zijn lange tijd taboe geweest. Gekleurd (gefilterd) licht was iets voor het theater, en werd in de commerciële interieurs veelal geweerd. De eerste (betaalbare)RGB led kleuren waren slecht van kwaliteit en maakten een goedkope indruk. Hiermee werd de anti-kleur-gedachte alleen maar verder bevestigd. Tegenwoordig kun je juist met kleur iets doen waardoor je een hele specifieke sfeer creëert. Drama is hip! En ook de betere kwaliteiten zijn inmiddels prima betaalbaar . Maar laat je bij het kiezen van de juiste kleuren goed adviseren, en bewaak de kwaliteit (lees: je wilt een test zien op lokatie, met de juiste materialen).Type licht.
Weet waarmee je werkt. Er zijn verschillende manieren om licht te doen laten ontstaan. De meest gangbare vormen zijn Neon- , led-, gloeidraad-, fluorescentie- en gasontladingslampen. Onderling ook nog eens onderverdeeld in verschillende kwaliteit en soorten. Kies je voor fluorescentie (TL) dan heb je vast een goeie reden om dat tachtiger jaren kantoorgevoel te initiëren. En hetzelfde geldt voor neon - waar een heel typisch schijnsel uit voortkomt. Ieder lichttype werkt anders, wees je daarvan bewust.Daglicht.
Zolang het geen discotheek of metrostation betreft zul je altijd een combinatie hebben van dag- en kunstlicht. Waarin de eerste een immer variabel gegeven is dat afhankelijk van seizoen - en tijd van de dag - langzaam verschuift van kleur, richting en intensiteit. En de tweede; dusdanig over-gedimensioneerd dient te worden om hier überhaupt tegen te kunnen concurreren. Mijn advies (zolang het geen zonnestudio betreft); ga de strijd niet aan en omarm het voorhanden zonlicht indien aanwezig. Maar zorg dat je kunstlicht-plan zeker ook nog voldoet bij de afwezigheid van zon.Armaturen.
Zeker niet onbelangrijk, maar geheel afhankelijk van je eigen smaak, het soort bedrijf en vooral.. je budget. Spendeer je geld allereerst aan de kwaliteit van het licht en gebruik het restant aan het design van de lamp.Opvallen.
“Meer is beter” is lang het ondernemers credo geweest. Onze binnenstedelijke etalages floreerden er wel bij, en bij iedere verbouwing werd er beduidend meer vermogen in de fittingen gedraaid. Deze strijd is allang niet meer gaande, tenzij je stadion-verlichting verkoopt. Gebruik het licht om de juiste sfeer te creëren en maak de mensen nieuwsgierig.
Laat je vooral niet tegenhouden in je creativiteit - wij zijn voorstanders van bewegend en knipperende licht-installaties (en helpen daar graag bij). Lees zeker ook ons blog over opvallen
Meer weten, of advies nodig bij jouw lichtplan? Neem dan gerust contact met ons op!
Interalter
Interalter ontwerpt bijzondere interieurs (en dus ook lichtplannen) voor de zakelijke markt en werkt voornamelijk voor ondernemers die zich durven onderscheiden. Het buro combineert interieurarchitectuur met communicatie technieken en voegt daarmee op creatieve wijze waarde toe in de exploitatie. Meer lezen?
Trend-analyse: de middenmoot is dood
hoe authentiek is authentiek tegenwoordig nog, en in AH binnenkort weer chips zonder handgeplukt zeezout.
Een beetje onwennig stap ik aan boord. Het koude aluminium combineert mooi met het urine bestendig kunstleer. Een luxe welke in het achterste deel überhaupt ontbreekt. Zou het een design statement zijn vraag ik mezelf nog kort af, of zijn de spartaanse keuzen van de Rotterdamse watertaxi bedrijven louter op facilitaire gronden gekozen? Ze blijken echter geen onderdeel van de trendtour vandaag, desalniettemin word ik er tussen iedere twee bezienswaardigheden mee geconfronteerd. Als een snuif koffie tussen twee luxe geuren bij de Ici Paris, neutraliseert ze direct mijn beoordelingsvermogen vooraleer ik aan een volgende ervaring word blootgesteld.
splitsing
En dat was ook hard nodig; stuiterend over het (ooit Maastrichtse) water wisselen de heren organisatoren steeds af tussen rijk gestoffeerde hotels en tijdelijke interventies in meer stoffig leegstaand vastgoed. Een quasi romantisch beeld van een nieuwe lichting kunstenaar-ondernemers tekent zich af tegen de gevestigde orde. Economisch denken versus ideologie. In een vervallen opslag loods voor koffie en andere luxe import ontmoet ik onder andere bakkers die brood bakken, brouwers met een experimentele brouwketel en een koffiebrander die daadwerkelijk de bonen het vuur aan de schenen legt. Uit pure passie voor een product ontstaat een duidelijke tweesplitsing in het aanbod; waarin enerzijds de ambachtsman (of vrouw) een eerlijke en authentieke boterham voor je klaarmaakt, en anderzijds de uber hygiënische, zwaar gestyleerde, hoegenaamd perfecte variant van de concurrentie.
Echt?
Een moment later sta ik weer in een hotel. 5 Sterren smetteloosheid en strakgetrokken lakens nodigen mij uit om toe te geven aan de vermoeidheid in mijn benen. Maar deze transcendente huiskamer in dit luxe niemandsland herinnert mij aan de strijd die gevochten wordt tegen de meer vrijere Airbnb beweging. Echte huizen vs huurbedden, toch? Of is er niets echt meer aan die echte huizen… is er niets meer nodig dan een korte trip naar de kringloopwinkel om een horde echtheidszoekers te misleiden. Verkopen we koekjes beter in tweedehands glazen potten, dan in marketingtechnische massaverpakking? Willen we gewoon experimenteel bier drinken uit een hergebruikte olietank? En is langzaam geperst sinaasappelsap (met eender welke groente) echt beter dan de sapcentrifuge van Unilever?
“omdat je het waard bent”
Echt of niet echt - authenticiteit is hip en massafabrikage is een vies woord geworden. Of dat nu bier, brood of hotels betreft doet er niet toe. Zelfs in de rij bij de Albert Heijn laat ik mij met enige regelmaat misleiden door fraai vormgegeven glazen potjes die een handgemaakte jam insinueren en de semi papieren broodzakken om het superverse fabrieksbrood. En ik betaal er blijkbaar graag meer voor; “omdat ik het waard ben”… echoot dan door mijn hoofd.
Conclusie
Ik ben zo bang dat ik dadelijk weer klaar ben met al dat hoegenaamde authentieke. Dat ik weer snak naar een normale zak chips, zonder handgeplukt zeezout en dat Uber gewoon weer “te veel” betekent. Zijn we daadwerkelijk in een strijd verwikkeld tegen de grote ketens, of is het onze existentiële drang om niet op te gaan in de massa? Het lijkt soms een afweging tussen ideologie en pragmatische haalbaarheid. Maar nu er op iedere hoek van de straat “echte” bakkers, brouwers, beenhouwers en koffiebranders lijken te ontstaan, krijg ik jeuk. Teveel authenticiteit ontwaart zich in een gevoel van kitch en onechtheid die alleen maar gedijen door kritiek op de grote ketens.
De weg lijkt vrij voor meer authentieke, extravagante en vooral experimentele mini-ondernemingen, en daarmee ook op een nieuwe tegenbeweging in de vorm van steriele hotels zonder menselijke interventie, kweekvleesautomaten en waterzuiveringsbedrijven die lokaal gezuiverd rioolwater bottelen. Want tegenbewegingen werken nou eenmaal het best, als er ook iets is om je tegen af te zetten.
Hoe hoog is een bar eigenlijk?
Barhoogtes, de menselijk maat - en hoe je daarmee het verschil maakt tussen kroeg en restaurant.
Die vraag galmt steeds vaker door onze tekenkamer. …en blijkt niet altijd even eenvoudig te beantwoorden. In dit overgereguleerde horeca tijdperk is er een aantal zaken nooit echt gestandaardiseerd. Tijd om onze eigen overwegingen te delen met jullie.
105-115
In principe begint voor ieder etablissement met tapvergunning het fenomeen “bar” ergens vanaf 105cm. En eindigt op zijn hoogst op 115cm. Alles daaronder gaat lijken op een keukeneiland en hoger geeft je het gevoel dat je ongeduldig staat te wachten aan een mobiel frietkot.
Maar de hedendaagse bardimensionering (is dat een woord?) blijkt toch iets ingewikkelder dan alleen dat. Waar standaard horeca hoogte op 110cm zat, zien we tegenwoordig een veelheid aan verschillen. Slechte interieurbouwers? Nee hoor; gewoon een veranderend gebruik van het barmeubel zelf.
Ooghoogte
De exacte hoogte is per land verschillend, en is afhankelijk van de gemiddelde hoogte van de lokale gasten. Aangezien het absurd zou zijn om continu de gemiddelde grootte te berekenen van je doelgroep, is er een verschillend aantal hoogtes gebruikelijk. In een cafe zou ik staand (ongeveer) dezelfde ooghoogte moeten kunnen bereiken als zittend. De barstoel was dan van origine ook vooral een alternatief voor de zwaar vermoeide gast. Opdat deze zijn gesprek kon blijven voortzetten terwijl zijn gelederen voor een moment ontlast werden. In Nederland is een hoogte van één-meter-tien comfortabel genoeg om aan te zitten, en prima om tegen te leunen.
Dus, wat is nou het probleem?
De hoogte van de bar heeft een onlosmakelijke relatie met je uitstraling; ben je een bruin cafe, wijk dan vooral niet te ver af van de standaard. Maar wil je meer de uitstraling van een restaurant, zak dan vlug een centimeter of 20 en maak daarmee je bar onderdeel van je keuken.
Diner-for-one
Weet dat je met een lage variant direct ook de staande gasten vermijdt - het is oncomfortabel leunen, en je staat een beetje plomp verloren in de ruimte. Vervolgens maak je een diner-for-one situatie weer vele malen aantrekkelijker. Een groeiende doelgroep die we kennen uit de zakelijke markt, maar nu ook in de leisure lijkt toe te nemen door het enorme aantal eenpersoonsgezinnen.
Ondanks deze ontwikkeling blijft het vragen naar een tafeltje voor 1 persoon altijd een beetje “not done" . Een goed vormgegeven lage bar annex "chefs table" is dan ook bij uitstek geschikt, en bijzonder gastvrij, voor deze doelgroep. (Bijkomend voordeel is dat bijbehorende lagere barstoel stukken charmanter te bestijgen blijkt in avondkleding)
mixed concept
Heb je echter je een gemixt concept dat langzaam overgaat van dagzaak in nachtclub of zelfs cocktailbar - en wil je geen bar-wissel-truc , of heineken-transformer-act opvoeren (wat eigenlijk ook wel heel leuk zou zijn) dan bel je ons beter meteen voor een hoogstpersoonlijk advies.
Een heel nieuw hotel, in een historisch jasje
deze week in ons blog: beddenhuis blijft beddenhuis, maar dan wel met een iets minder orthodox idee over luxe en gastvrijheid.
De nieuwe plannen voor het voormalige kloostercomplex aan de Steenstraat in Valkenburg zitten al behoorlijk in de pen. Samen met Satijn+ architecten zijn we verwikkeld in de transformatie van dit schitterend stuk erfgoed dat Limburg rijk is.
urban-exploring
Gewapend met camera, digitale meters en zaklampen hebben we dit voormalig Franciscanessen klooster al lang en breed verkend. Als quasi “urban-explorers” zijn we (voorzichtig) binnengedrongen tot de diepste krochten van deze brok historie - en vonden we naast een verloren kloostergang een schat aan inspiratie en nieuwe inzichten.
interieur
Veel van het oorspronkelijke interieur is helaas verloren gegaan of onomkeerbaar beschadigd.Toch worden wij blij van wat er nog wel is: fantastische raampartijen in glas en lood, neo-gotische detailleringen in de kolommen en tegelpatronen, een overijverige timmerman (hij zelf is helaas overleden) die in 1883 het hele gebouw heeft voorzien van ambachtelijk paneelwerk. En als kers op het laatste avondmaal, een authentiek trappenhuis dat zelfs nu nog een raadsel blijft voor de beste constructeurs (wellicht spelen hier toch hogere machten mee).
beddenhuis
Wat ons betreft leent dit gebouw zich perfect voor de nieuwe hotel bestemming, ze was immers ooit al bedacht als slim beddenhuis en dat is precies wat ze weer opnieuw gaat worden. Zij het met een heel nieuw - en vooral modern - pakket aan eisen en wensen, en een iets minder orthodox idee over luxe en gastvrijheid.
INTER/ALTER
INTER/ALTER ontwerp bijzondere interieurs voor de zakelijke markt en werkt voornamelijk voor ondernemers die zich durven te onderscheiden. Het buro combineert interieurarchitectuur met communicatie tactieken en weet zo de commerciële belangen van hun klanten te omarmen. Eerder haalden zij de Entree Magazine Hopitality Award binnen voor “best hotel concept” ,en werden meermaals genomineerd voor hun bijzonder ongewone aanpak.
Vaarwel lieve tapkast
Deze week in ons blog; een bijna chirurgische ingreep in het hart van een kroeg - met de complimenten van MOSA.
Buiten waait de wind gemeen hard en er vliegen nog net geen koeien door de lucht. Ik ben ervan overtuigd dat dat eerder komt door het tekort aan koeien in het centrum van de stad, dan aan het weer. Ik heb een vroege afspraak in een kroeg (dat is dan weer het voordeel van mijn vak) - en ik ben blij als ik doorweekt en voorzien van een coupe-venteux het etablissement veilig bereik. Het donker-eiken-bar-meubel stemt me gelukkig. "Gelukkig" omdat ik mijzelf daar mag warmen aan een dampende kop koffie die op dat moment wordt ingeschonken. Maar vooral gelukkig omdat ik weet dat dat meubel zelf het onderwerp van gesprek gaat zijn. Eerder die week ontvingen wij namelijk een vraag van de eigenaars; “of we ook eens wilden nadenken over een bar?” En daar stond ze dan; noestig, glimmend, donkerbruin en geïmpregneerd door jarenlang gebruik……wetende dat haar tijd was gekomen.
“tijden veranderen - en interieurs gaan mee...”
Het omringende interieur was door het jonge Frans/Nederlandse-ondernemerskoppel al voorzichtig opgefrist. Wat eerst een donkerbruine kroeg was, begon steeds meer te lijken op een stijlvolle eetgelegenheid voor het hele gezin. Een plek voor een zakelijke of politieke (pal naast het stadhuis gelegen) babbel. En nu, vijf jaar na de overname, resteert enkel nog de tapkast. Ze keek bijna ongelukkig, een beetje verward, misplaatst - en weigerde steevast om te matchen met haar nieuwe omgeving. Ondanks de liefdevolle bijenwas, ondanks het dagelijkse polieren en ondanks de vaste stamgasten die wel met de tijd waren meegegaan. Voor haar was het nu tijd om te gaan. Tussen kap en vuurkorf had ze zich geliefd gemaakt. Voor de kastelein als werkbank en voor de gast als eeuwige steun en toeverlaat. Maar tijden veranderen - en interieurs gaan mee…
Op visite
De koffie verwarmde mijn innerlijk ik - terwijl ik luisterde naar de enthousiaste ideeën (en idealen) van deze ondernemers. De tijd van sec “kroeg” was voorbij. Vandaag de dag schenken ze versgemalen koffie en bakken hartstochtelijke vlaaien. Ze verrassen de Bourgondiër met een internationale keuken en dito kok. Nee, dit mag geen kroeg meer heten - en ik moet er alles aan gaan doen om dat “cuisine” gevoel verder uit te werken. Ik mag helemaal niet meer spreken van bar, bier, tap of lekbak (desondanks dat ze er wel in moeten zitten) - ik moet spreken van een keuken, een eiland, een hakblok en desnoods een tosti-ijzer. Dit moet een soort van “op visite” gevoel krijgen. Niet “thuis”, verwar die twee niet: thuis is pantoffels, pyjama en zelf afwassen. Dit moet gastvrijheid pur sang worden. Een nieuwe wind waait inmiddels ook door Kerkrade, succes in de keuken Suus!
INTER/ALTER
INTER/ALTER ontwerpt bijzondere interieurs (en dus ook tapkasten) voor de zakelijke markt en werkt voornamelijk voor ondernemers die zich durven onderscheiden. Herken je bovenstaande situatie?Heb je ook een spreekwoordelijke olifant in je kamer, of wil je er een? Neem dan zeker contact met ons op!
Met speciale dank aan Andres Lautenbach, onze interieurbouwer, voor zijn eeuwig durend geduld, en sublieme tegelwerk (met de complimenten van de MOSA zelf!).
fotografie: MOSA
Interieurarchitecten blijken ook te tekenen.
Vandaag in ons blog: moderne hiërogliefen en hoe die zorgen dat jouw verbouwing vlekkeloos verloopt
“Waar dat lijntje precies staat, maakt wel degelijk uit!” Sputtert er schuimbekkend uit mijn mond. De burostoel piept terwijl ik haar dichterbij trek waarop een systematisch morse code van muisklikjes volgt. Een geluid dat tijdens een normale dag op het atelier de stilte verbreekt als een oorverdovend telegraafconcert. Op zo’n dag zijn we gewoon een ordinaire tekenkamer.
gekke plannen
En daar is niets mis mee: Even geen visualisaties, maquettes of moodboards, maar gewoon nieuwe ideeën inzichtelijk maken. Een onderdeel van interAlter dat vaak onderbelicht blijft - hoe gekker de plannen - des te duidelijker die tekeningen moeten zijn. Een verkeerde arcering betekent namelijk gewoon kiezels in plaats van isolatie-schuim in je muren. En aangezien we best vaak bijzondere en ongewone plannen mogen maken, is er geen enkele uitvoerder die dat nog verdacht vindt. We plakken tenslotte ook vloertegels op het plafond en er verdwijnen hele inrichtingen onder het behang. Des te meer reden om je tekeningen tijdig op orde te hebben.
een andere taal
Veel van onze klanten hebben (in het begin) moeite met het “lezen” van dergelijke stukken. Tekenen is een taal, en ze zien er tegenop om deze taal te ontcijferen in een ruimtelijke situatie. Laat staan zich voor te stellen hoe hun interieur er nu eigenlijk uit ziet. En dat begrijp ik. Want vooral de technische tekeningen gaan helemaal niet over de “look en feel”, maar gewoon over waar die nieuwe balk moet zitten voor de uitbreiding, welke maat dat ding heeft en hoe die vast zit aan de rest van de binnenkant. Ze leggen uit hoe de ruimte gegarandeerd 90 minuten brandwerend blijft - en ze legt vervolgens haarfijn uit wie, wat, waar moet doen. Ook in het Pools! Wel zo praktisch tijdens de sloop en verbouwing tegenwoordig.
hiërogliefen
In feite is die bouwtekening het belangrijkste contractstuk dat je nodig hebt voor de vergunning, voor de aanbesteding, tijdens de sloop, de bouw en de afbouw. Continu kun je verwijzen naar die moderne-hiërogliefen-op-kalkpapier - dus wat je ook gaat veranderen of verbouwen zorg altijd voor een verdomd goeie set tekeningen.
tekeningen nodig?
INTER/ALTER ontwerpt interieurs voor ondernemers. Maar we zorgen vooral dat die plannen uitgevoerd kunnen worden. Het liefst zijn we betrokken vanaf het prille begin. Maar ook als je zelf al ideeën hebt, een verbouwing voor aan het bereiden bent, of een vergunning wilt aanvragen, is je interieurarchitect het adres bij uitstek om aan te kloppen.
Dus schroom niet - en bel ons direct!
Opgeleverd: The Broth Bar
Een nieuw project opgeleverd: The Broth Bar in Maastricht.
Eindelijk mochten ze open gaan; ons ontwerp voor een take-away-bouillonbar-met-leuk-winkeltje-en-doe-het-zelf-automaat-op-straat-concept. The Broth Bar is een nieuw soort mengvorm tussen keuken, winkel en restaurant. En zo is ze ook vormgegeven; best kans dus dat je dus even opzij moet voor een horde winkelende foodies, terwijl je heerlijk onderuitgezakt midden in het gangpad bleek te zitten. Om een teveel aan mogelijke collisies te voorkomen hebben we er uiteindelijk wel een beetje structuur in gebracht. Maar het blijft een raar gezicht als de caissière in de soep staat te roeren, welke overigens overheerlijk smaakt!
“Dit was enkel mogelijk dankzij het lef, de oprechte interesse maar vooral de ontembare passie van die jongens van INTER/ALTER”
onderzoek: Buiten blijkt toch niet gezond?
Gure wind giert langs het thermopeen glas, en een bijna onhoorbaar piepje geeft aan dat de ketel zijn werk doet. Weldra klotst een eerste stroom gelukzalig water door mijn radiatoren en rekt ons eeuwenoud kasteel zich nog eenmaal uit - voordat ze in een heerlijke winterslaap wegdoezelt. Hallo herfst - hallo seizoen van de interieurarchitect.
Een snelle check op google bevestigt mijn vermoeden meteen. We zijn helemaal geen buitenmensen. De hedendaagse west Europesche homo sapiens is niet meer opgewassen tegen de elementen. Bij een eerste kuch of nies, wordt de bouillon op het vuur gezet, en klinkt het aloude devies; “blijf jij maar even binnen”. En daar blijft het niet bij, binnenblijven blijkt ook een betrouwbaar remedie voor ontstoken keelamandelen, hooikoorts en zelfs zweetvoeten! Sterker nog - niet alleen onze moeders en internet-artsen pleiten voor een gezonde binnencultuur, ook de overheid houdt ons van de straat. Zo werden we afgelopen zomer nog gewaarschuwd voor een teveel aan “zonkracht”, zorgde smog voor de nodige ademhalingsproblematiek op straat, en roept de brandweer steevast “houdt ramen en deuren gesloten” . Maar als klap op de vuurpijl, werd het in Amsterdam plaatselijk veiliger na het in acht nemen van een avondklok voor overlast zorgende asielzoekers (die blijkbaar binnen beter gedijen).
Na (lokaal) onderzoek blijkt 98% van de mensen, die hun oer-instincten toch niet kunnen weerstaan, altijd een volgend interieur tot doel te hebben van hun missie. Dat kan een fijn restaurant of bruin cafe zijn. Maar de grootste overwinning bleek men te ervaren bij het daadwerkelijk bereiken van een naar-bloedworst-met-appel-geurende-boshut, na een helse tocht door het groen dat Nederland rijk is.
INTER/ALTER ontwerpt bijzondere interieurs voor de zakelijke markt en werkt voornamelijk voor ondernemers die zich willen onderscheiden. Het buro combineert interieurarchitectuur met marketing tactieken en weet zo de commerciële belangen van hun klanten te omarmen. Lees meer over interAlter op www.interalter.nl
The Broth bar: zelfs de caissière staat in de soep te roeren
Nu het stof lijkt te zijn verdwenen durf ik het eindelijk hardop te zeggen; Maastricht krijgt er aanstaande woensdag (27-9) een overheerlijk (sorry: mening) blurring project bij. Voor de leek, “blurring” is de term die gebruikt wordt voor het combineren van retail met een vorm van horeca (of andersom). Branchevervaging volgens de overheid, en dat mag niet – Tegelijk een welkome verandering in ons winkelschap, die structureel lijkt te worden. Groot warenhuizen hebben er al sinds jaar en dag baat bij. Dat het intussen verrassende combinaties teweeg brengt is te danken aan de steeds toenemende inventiviteit en lef van onze ondernemers. Iets waar wij trots op zijn!
Zo ook hier - maanden na overleg, onderhandelingen en vergunningsaanvragen lijkt het er dan toch eindelijk op dat ons ontwerp voor een take-away-bouillonbar-met-leuk-winkeltje-en-doe-het-zelf-automaat-op-straat-concept nu eindelijk open gaat. The Broth Bar is een nieuw soort mengvorm tussen keuken, winkel en restaurant. En zo is ze ook vormgegeven; best kans dus dat je dus even opzij moet voor een horde winkelende foodies, terwijl je heerlijk onderuitgezakt midden in het gangpad bleek te zitten. Om een teveel aan mogelijke collisies te voorkomen hebben we er uiteindelijk wel een beetje structuur in gebracht. Maar het blijft een raar gezicht als de caissière in de soep staat te roeren, welke overigens overheerlijk smaakt!
Succes met de laatste loodjes beste brothbabes, en voor u alvast een smakelijke goede gezondheid!!
InterAlter interieurarchitecten ontwerpt bijzondere interieurs voor de zakelijke markt en werkt voornamelijk voor ondernemers die zich willen onderscheiden. Het buro combineert interieurarchitectuur met marketing tactieken en weet zo de commerciële belangen van hun klanten te omarmen. Lees meer over interAlter op www.interalter.nl
lees ook ons vorige blog over the Broth bar: https://www.interalter.nl/blog/2016/8/10/mondkapjes-in-wyck
meer over The Broth Bar:
adres: Hoogbrugstraat 43A
6221 CP Wijck Maastricht
www.thebrothbar.nl
mondkapjes in wyck?
Jajaja, er zal wat stof gaan oplaaien de komende periode. Dat heb je nou eenmaal als je met mergel loopt te sjouwen. Maar ondanks de geplande bouwkundige wijzigingen binnen dit rijksmonument, is het niet de fysieke verbouwing, maar de veelheid aan vergunningen en ontheffingen die het stof zal doen bewegen.
Je raadt het vast al; Maastricht krijgt er wederom een fenomenaal (sorry: mening) blurring project bij. Voor de leek, “blurring” is de term die gebruikt wordt bij het combineren van retail met een vorm van horeca.
Een welkome verandering, in ons winkelschap, die structureel lijkt te worden. Groot warenhuizen hebben er al sinds jaar en dag baat bij. Dat het intussen verrassende combinaties teweeg brengt is te danken aan de steeds toenemende inventiviteit van onze ondernemers. Iets waar wij trots op mogen zijn!
Zo ook hier - maanden na overleg, onderhandelingen en vergunningsaanvragen lijkt het er dan toch eindelijk op dat onze take-away-bouillonbar-met-leuk-winkeltje-en-doe-het-zelf-automaat-op-straat-concept nu eindelijk uitgevoerd gaat worden.
Het is nog even wachten voordat u kunt genieten van de geur van verse bouillon in deze straat. Het ambtelijk apparaat beweegt wel, maar nog niet zo snel. Tot die tijd raad ik u aan om uw mondkapje gewoon nog even op te houden. Alvast excuses voor de overlast!
INTER/ALTER ontwerpt interieurs voor de zakelijke markt.
opgeleverd: Darq
Ontwerp mengvorm (blurring) tussen coffeebar en chocolatier
Maastricht, 2016
Ontwerp mengvorm (blurring) tussen coffeebar en chocolatier
Maastricht, 2016
Blurring gaat over buiten hokjes denken. Met als resultaat vaak hele logische combinaties die op een of andere manier in onze huidige wet- en regelgeving nog niet mogelijk waren. In dit geval een traktatie voor je zintuigen! En dat was ook het uitgangspunt voor ons als ontwerpers. Cocao overdose! Maar dan wel gedistingeerd. Je stapt een luxe chocoladebar binnen - daar mocht geen twijfel over bestaan. De geur van chocolade is vanzelfsprekend, maar van niet te onderschatten waarde voor het interieur. Combineer dat met de ultra matte bruintinten en het kado-papiertje als print in de meubels en je bent verkocht. Knappe gast, als je hier nog aan de verleiding kunt weerstaan. Leuk om te weten is dat we qua licht en opzet de basis van een juwelierszaak hebben gebruikt. Wat hier wordt bereid gaat verder dan een bonbon - Dit is ambacht pur sang!
Vers opgeleverd: SAP bagel & juicebar
Onze ontbijtcultuur lijkt te veranderen. Steeds vaker laten we de cornflakes staan en kiezen we voor een ontbijt buiten de deur. Een snelle grab-and-go maaltijd tussen trein en bestemming versus langzaam wakker worden met het laatste nieuws, of lekker efficiënt als eerste zakelijke afspraak. Ik zie de ontbijters bijna dagelijks toenemen. ’s Ochtends eten buiten de deur lijkt langzaam te passen in onze dag-dagelijkse rituelen.
Het is dan ook niet gek dat ondernemer Johnny Ma (ook bekend van restaurant Umami in Maastricht) kans zag voor zijn nieuwe horeca concept. Intussen is SAP bagel & juice bar een feit en heeft Wyck er een bijzondere ontbijt en lunchplek bij.
INTER/ALTER mocht het interieur van deze nieuwe hotspot ontwerpen en kreeg daarin de nodige vrijheid en vertrouwen. Het ontwerp is gebaseerd op het idee van een versmarkt - waar een enorme hoeveelheid groente en fruit (ja, groente!) kleurrijk en fantasievol aan je wordt gepresenteerd middels een nieuw ontworpen wandmeubel. En net als op de de markt, is je display je voorraad. verser, en eerlijker bestaat niet. Alle benodigde ingrediënten zijn binnen handbereik in die veertien meter lange wand. En het werkt! Ik zie gasten letterlijk de gewenste groente en fruit aanwijzen, waarna ze vrolijk toekijken hoe hier langzaam vers sap uit geperst wordt - langzaam, want langzaam juicen, heb ik me laten vertellen, geeft de beste smaak.
Maastricht heeft er een toffe nieuwe ontbijt- en lunchplek bij - ga snel langs en laat ons weten wat je van ons ontwerp vindt via Instagram of Facebook. Je vindt SAP bagel & juice bar aan de stationstraat 8 op minder dan 1 minuut lopen vanaf het centraal station van Maastricht.
INTER/ALTER bijzondere interieurs voor de zakelijke markt. Wij werken voornamelijk voor ondernemers die zich willen onderscheiden van de concurrentie. Wij bestaan uit een vast team interieurarchitecten en bouwkundigen dat graag werkt met wisselende externe talenten. Ons buro is daardoor een dynamische werkplek waar een steeds groter wordende groep creatievelingen meewerkt aan de meest uiteenlopende projecten.
Voor dit specifieke project hebben wij de eer gehad om samen te mogen werken met interieurarchitect Sanne Janssen, en illustrator Nancy North.
fotografie: Anne Jannes