Interieur kloosterhotel Kint: beddenhuis blijft beddenhuis

In onze huidige culturele opleving lijkt een breed draagvlak te zijn gecreëerd voor het behoud en restauratie van ons religieus erfgoed. Hun aanwezigheid is onderdeel van onze identiteit als provincie, stad en dorp. Het betreffende kloostergebouw aan de Steenstraat is even beeldbepalend voor haar omgeving als de talloze kerktorens, kapellen en overige religieuze verwijzingen die Valkenburg rijk is. Maar tegelijkertijd vertelt haar leegstand een hedendaags verhaal; waarin het kloostergebouw haar functie heeft verloren.

Om het bestaansrecht van dit soort gebouwen te blijven behouden is een nieuwe invulling onvermijdelijk. De cultureel historische betekenis van een dergelijk gebouw kan niet zo maar ongedaan gemaakt worden. Ze is verbonden aan de architectuur in samenhang met de plek. En wordt daarmee automatisch gewaarborgd, ongeacht mogelijke aantastingen en/of nieuwe bestemmingen. Het vergt dan ook een zoektocht om de nieuwe bestemming logisch te verbinden met de oude. En dat zien wij als onze rol als interieurarchitect. 
Het betreffende kloostercomplex aan de Steenstraat te Valkenburg is momenteel onderwerp van herbestemming naar hotel. En vanuit onze visie als interieurarchitect is dat precies wat het altijd geweest is; een beddenhuis - en vanuit dat standpunt een logische stap in haar ontwikkeling als monument. Nu moet er natuurlijk nog heel wat gebeuren wil je een vervallen “beddenhuis” transformeren tot een bijzonder hotel, maar in ons ontwerp zijn we dicht bij die oorspronkelijke opzet van het gebouw gebleven. Het “klooster" hebben we voelbaar gehouden in iedere afzonderlijke ruimte. En de nieuwe elementen, die het verschil maken tussen beddenhuis en modern hotel, zijn duidelijk als eigentijdse onderdelen ingevoegd. Het behoud van het oorspronkelijke karakter wordt op deze manier gewaarborgd zonder te vervallen in een letterlijke restauratie. Wij vinden het veel belangrijker dat gasten ervaren dat het een historisch gebouw is waarbinnen een nieuw hotel is genesteld, dan dat men kan zien hoe dat gebouw er ooit in den beginne heeft uitgezien.  Een verschil tussen historiciteit en authenticiteit. 

beelden: Beeldarchief Valkenburg

InterAlter interieurarchitecten ontwerpt bijzondere interieurs voor de zakelijke markt. Wij werken voornamelijk voor ondernemers die zich willen onderscheiden van de concurrentie. Wij bestaan uit een vast team interieurarchitecten en bouwkundigen dat graag werkt met wisselende externe talenten. Ons buro is daardoor een dynamische werkplek waar een steeds groter wordende groep creatievelingen meewerkt aan de meest uiteenlopende projecten. Wilt u meer weten over ons? Bel dan gerust voor een vrijblijvende kennismaking!

Van klooster naar designhotel

Het kloostercomplex aan de Steenstraat te Valkenburg aan de Geul is momenteel subject van herbestemming naar hotel. InterAlter interieurarchitecten is gevraagd om deze transformatie van binnen uit vorm te geven - zoek kansen binnen de bestaande bouw - dat was de opdracht! 
Gewapend met camera en zaklamp hebben we het voormalig Franciscanessen klooster intussen grondig verkend. Het grootste deel van het oorspronkelijke interieur is verloren gegaan. Het gebouw heeft geleden onder haar leegstand en de vele tijdelijke invullingen die ze heeft gekend. zowel legaal als illegaal - En zo te zien waren wij niet de eerste die het gebouw doorzochten. Maar wellicht wel de eerste die niet zozeer op zoek waren naar fysieke objecten, maar eerder naar een aanleiding voor de nieuwe bestemming… en daarover volgt snel meer!

onze visie in de etalage

Ruim een jaar lang is onze visie op de herbestemming van de Maastrichtse Gasfabriek in de vorm van een maquette tentoongesteld bij het infocenter Belvedere. wij danken de Gemeente Maastricht dan ook hartelijk voor deze mogelijkheid en de daarbij behorende exposure - tot een volgende keer!

nieuwe toekomst voor industrieel erfgoed

 De Gemeentelijke Gasfabriek Maastricht; niet alleen qua architectuur en bouwwijze waardevol, maar ook in functie en betekenis (toen en nu). Het gaat hier om de oudste gasfabriek van ons land. ontworpen als staalconstructie om uiteindelijk, als een van de eerste bouwkundige structuren in Nederland, te worden uitgevoerd in gewapend beton. Haar huidige voorkomen laat het premature gebruik van beton goed zien, welke deels verantwoordelijk voor haar verval. Een rijksmonument om te conserveren, in plaats van restaureren.

Echter, laten de geplande infrastructurele wijzigingen (project Belvedere) die Maastricht op dit moment ondergaat, het gebouw niet onaangetast. Een nieuwe aanlanding van de Noorderbrug, maakt dat een achttal rijbanen het gebouw zal doorkruisen. Een gedeeltelijke sloop staat reeds gepland.

Dit collideren tussen infrastructuur  en rijksmonument is een eerste pijler van mijn ontwerp. De tweede houdt zich bezig met haar herbestemming, haar nieuwe rol als schakel tussen Frontenpark en Industrieterrein Bosscherveld .

Allereerst koos ik ervoor om enkel de delen die horen bij het oorspronkelijke ontwerp van de gasfabriek te handhaven. Een gedeeltelijke sloop ter hoogte van de kolenloodsen was onvermijdelijk om het gewenste verkeer doorgang te bieden. Echter, door een behoud van een klein stukje van het gebouw, blijft haar grootte te allen tijde zichtbaar. De gekozen doorsnijding van de structuur geeft inzicht in haar functioneren als kolenopslag. De nieuwe loopbrug maakt een verbinding mogelijk tussen creatieve- en industriële sector, zowel letterlijk als figuurlijk.

In het hoofdgebouw (stokerij) vindt haar nieuwe functioneren plaats: als intermediair tussen makers en ontwerpers. Op de plaats van de oorspronkelijke ovens, worden een tweetal nieuwe volumes geïntroduceerd waarin ateliergebouw, presentatieplatform, hoorzaal en facilitaire ruimten gehuisvest zijn.