We zijn pas écht duurzaam als we stoppen met er reclame voor te maken

Bij INTER/ALTER verbouwen we bestaande gebouwen. Niet omdat hergebruik een trend is, maar omdat het de meest logische vorm van bouwen is. We halen eruit wat niet meer werkt en versterken wat goed is. Dat is duurzaam, maar we hoeven er geen label op te plakken.

Zolang we blijven roepen dat we duurzaam, ecologisch of circulair bezig zijn, is het vooral marketing met een groen sausje. Duurzaamheid is dan geen overtuiging, maar een verkoopargument. Alsof bewust omgaan met spullen pas is uitgevonden toen iemand een logo met drie pijltjes bedacht.

Ik doe dit al dertig jaar gewoon. Niet omdat het toen ‘duurzaam’ heette, maar omdat het logisch was. Je gooide niks weg wat nog bruikbaar was. Je dacht na voordat je iets maakte. Je haalde iets uit elkaar, gebruikte wat nog goed was, en bouwde er iets nieuws van. Zonder certificaat, zonder label — gewoon uit gezond verstand.

Vandaag lijkt dat ineens bijzonder. Er worden prijzen uitgereikt voor iets wat vroeger vanzelfsprekend was. We hebben er woorden, subsidies en campagnes voor bedacht. En ondertussen groeit de stapel “duurzame” nieuwbouwprojecten harder dan ooit.

Echte duurzaamheid heeft geen marketing nodig. Ze laat zich niet meten in keurmerken of hashtags. Ze zit in houding, niet in een huisstijl.

Bij INTER/ALTER doen we wat logisch is. We gebruiken wat er al is, denken vooruit, en bouwen met verstand.

Duurzaamheid is pas echt als ze haar mond houdt.
Tot die tijd blijft het vooral een nieuw label op oud boerenverstand.